Tarnów
Tarnów to miasto w południowej Polsce, położone przy ujściu rzeki Białej do Dunajca (prawy dopływ Wisły). Jego początki sięgają czasów piastowskich, kiedy to na zboczu Góry św. Marcina plemię Wiślan założyło tu jeden ze swoich drewniano-ziemnych grodów warownych. W 1330 roku Tarnów uzyskał od ówczesnego króla Polski Władysława Łokietka prawa miejskie, a co za tym idzie także liczne przywileje oraz ulgi. Wtedy też rozpoczęto budowę nowego, murowanego zamku, a także przystąpiono do rozbudowy obwarowań miejskich. Największy rozwój miasta miał miejsce w XVI stuleciu, kiedy to dziedzicem Tarnowa był wybitny wódz, polityk i pisarz hetman wielki koronny Jan Amor Tarnowski (1488-1561). Za jego panowania rozbudowane zostały mury miejskie, powstała szkoła, a miejscowy kościół został podniesiony do rangi kolegiaty. Wtedy też przez blisko pół roku w murach zamku Tarnowskiego goszczony był będący na wygnaniu przywódca stronnictwa antyhabsburskiego, król Węgier Jan Zápolya. Praktycznie do okresu rozbiorów Tarnów stanowił własność prywatną i wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Miastem władali kolejno: Tarnowscy, Ostrogscy, Zasławscy i Sanguszkowie. Po pierwszym rozbiorze Polski jaki miał miejsce w 1772 roku Tarnów dostał się pod panowanie Austriackie. Pod ich rządami miasto pozostawało aż 145 lat. W 1782 roku Tarnów ustanowiono siedzibą cyrkułu, a rok później stolicą biskupstwa, obejmującego całą część diecezji krakowskiej pozostającej pod zaborem austriackim. Po wybuchu I wojny światowej miasto zostało zajęte przez rosyjskie wojska. Przed II wojną światową blisko połowę ludności miasta stanowili Żydzi, którzy zamieszkiwali wschodnią część Tarnowa. Obecnie Tarnów to znaczący ośrodek turystycznym, kulturalnym i gospodarczym w południowo-wschodniej Polsce, który zamieszkuje blisko 100 tysięcy ludzi.
Więcej na;