Hotel „Bristol”, który był siedzibą władz Ukraińskiej Republiki Ludowej, stanął w miejscu istniejącej od XIX wieku budy teatralnej, do której przylegała od północy tzw. dolinka szwajcarska, gdzie teatromani mogli się ochłodzić piwem lub czymś mocniejszym. Wybudował go dla siebie inżynier Rypuszyński, młody architekt, późniejszy prezydent Tarnowa. Były to secesyjne budynki o dwóch elewacjach frontowych – od ul. Nowy Świat i od Krakowskiej – ta została podczas okupacji zmieniona przez architekta Gizberta-Studnickiego. Na początku ubiegłego stulecia w Tarnowie były dwa hotele pierwszej klasy – Hotel Soldingera i Bristol. W przewodniku po Galicji, wydanym przed I wojną światową, są informacje o cenach hotelowych pokoi – 3,2 do 6 koron za dobę. Publikacja mówi także o tym, że w Bristolu była doskonała restauracja ze świetnymi śniadaniami. Pierwszy bankiet w nowo otwartym hotelu odbył się 12 lutego 1906 roku – żegnano Jana Krachowieckiego, który po 20 latach pracy w urzędzie pocztowym w Tarnowie został przeniesiony do Krakowa. Hotel do dziś niewiele zmienił swój wygląd, zachowało się też jego wnętrze.
W 1993 roku budynki odzyskała rodzina Mossorów-Ostrowskich, a pięć lat później restaurację przejął Tadeusz Nosek. W 2004 roku oddał do użytku także część hotelową. Ponad 10 lat temu w ścianę budynku stojącego przy ul. Krakowskiej została wmurowana tablica upamiętniająca pobyt w hotelu rządu ukraińskiego.
Podczas przygotowywania tekstów korzystano z opracowań Jana Jacka Bruskiego „Petlurowcy”, Emiliana Wiszki „Emigracja ukraińska w Polsce 1920-1939”, tekstów Andrzeja Warżela oraz książki Antoniego Sypka „Mój Tarnów”.
Adres Redakcja i Administracja: Rynek 7, Urząd Miasta Tarnowa, Wydział Marki Miasta; www.tarnow.pl – Współpraca