W trakcie remontu Ratusza w 1997 i 2010 roku odkryto pod jego ścianą północną zagadkową budowlę. Była to cylindryczna studnia kamienna zagłębiona w ziemię do 3 metrów, o średnicy około 2 metrów. Budowlę tę pierwotnie interpretowano jako studnię cysternę.
Wyniki badań archeologicznych oraz wiercenia w dnie wyeksplorowanego wnętrza budowli wykluczyły jednak uznanie jej za studnię. Warstwa przepuszczalnego piasku kontynuuje się do głębokości ponad 8 metrów i nie utrzymałaby wody. Uznano, że bardziej prawdopodobną interpretacją jest uznanie tego obiektu za miejskie więzienie tzw. „dół złoczyńców”.
Tarnowski Ratusz zmieniał się w czasie, pierwotnie zbudowany został odrebny budynek wagi miejskiej z przylegającą do niej izbą, w której odbywały się posiedzenia sądu wójtowsko-ławniczego, przechowywano dokumenty i pieczęcie. Izbę tę nazywano wietnicą. Właściwy Ratusz, czyli miejsce urzędowania rady miejskiej, stanął od strony zachodniej, prawie w centrum rynku, jako budowla wolnostojąca murowana z cegły z kwadratową wieżą w narożniku. Między tymi budynkami ulokowano miejskie więzienie. Na początku XVI w. obydwa budynki połączono „plombą”, wtapiając w fundament przy pomocy konstrukcyjnego łuku z cegły dawne więzienie miejskie.
W latach 60-tych i 70-tych XVI w. Ratusz tarnowski został gruntownie przebudowany i rozbudowany. W tym kształcie, z niewielkimi zmianami, budowla przetrwała do dnia dzisiejszego zawierając w swym wnętrzu stare mury pierwszych budynków.
W trakcie badań archeologicznych wnętrza „dołu złoczyńców” wydobyto wiele przedmiotów, głównie fragmentów naczyń glinianych, które zostały zrekonstruowane. Wystawę tych zabytków można obejrzeć w Ratuszu.
Radio Kraków: https://www.radiokrakow.pl/audycje/dol-zloczyncow-w-tarnowie