„Perła Renesansu” – tak o tarnowskiej Starówce mówią wybitni znawcy sztuki. Tarnów w dobie Renesansu był jednym z najpiękniejszych miast w Polsce. Monumentalny kościół parafialny, wspaniały ratusz, bogate kamienice mieszczańskie o ciekawej architekturze i interesujących polichromiach fasad stwarzały wspaniały widok. W początkach XVI wieku Tarnów liczył około 1200 mieszkańców. Miasto posiadało mury obronne, wodociągi i kanalizację. Zamożni mieszkańcy trudnili się rzemiosłem i handlem. Właścicielem Tarnowa był w tym czasie wybitny polityk, człowiek światły i bywały w świecie, hetman wielki koronny Jan Tarnowski.
Rezydencją hetmana był odziedziczony po przodkach zamek na Górze św. Marcina, oddalonej od miasta o około 2 km. W latach dwudziestych XVI w. miasto otoczone zostało nowymi fortyfikacjami, których fragmenty częściowo zrekonstruowane w latach 60. ubiegłego wieku można oglądać współcześnie.
Dziś możemy wędrować uliczkami Tarnowa i podziwiać renesansowe kamieniczki w Rynku, Dom Mikołajowski, Dom Florencki, Ratusz, przepiękne, monumentalne pomniki nagrobne w Bazylice Katedralnej oraz górujące nad miastem ruiny wspaniałego niegdyś zamku rodu Tarnowskich.